”De Zwaluw” Het is 1939. Acht Wateringse jongens richten een voetbalclub op. Men had genoeg van dat los-vaste voetbal. Men wilde competitie spelen. Ten huize van de famillie Hannemaaier ontstaat ” De Zwaluw”. Een club? Dan ook maar een bestuur. De eerste voorzitter heette Maus Hannemaaijer, het secretariaat werd gevormt door Wim van den Berg en Wim van Spelden. Penningmeester werd Jan Groen. De andere oprichters waren Dik Hannemaaijer, Wim en Janus van de Wetering en Wim van Raamsdonk. Gekozen werd voor voetbal op zaterdag. Heel gauw kwam er echter een einde aan ”De Zwaluw”. Er was al een vereniging met die naam.
Klein Maar Dapper Het 1943 werd er vergaderd. Maus had te kennen gegeven af te treden als voorzitter. Er moest dus een nieuwe voorzitter worden gekozen, maar ook een nieuwe clubnaam. De vergadering vond wederom plaats bij de famillie Hannemaaijer en wel in de kas aan de Bovendijk. Het weer was slecht die dag, maar dat weerhield de bestuursleden niet om aanwezig te zijn. Ook Janus van de Wetering liet zich door het weer niet tegenhouden. Hij kwam wel als een van de laatste aangelopen ( hij had geen fiets meer). Janus was niet groot van stuk en dat ontlokte een van de de aanwezigen de woorden: Hij is ”Klein Maar Dapper” en de verenigingsnaam was geboren. Janus werd tevens de nieuwe voorzitter.
De Clubkleuren Ook werden de kleuren gewijzigd. Het oorspronkelijke tenue was een zwarte broek en een rood-zwart shirt. Dit laatste was door de oorlogsomstandigheden echter niet meer te krijgen. Wit bleek nu voor het shirt de eenvoudigste oplossing. Een ieder had nog wel een wit shirtje of een wit hemdje en anders waren er nog wel witte kunstmestzakken waaruit een shirt gefabriceerd kon worden. En die kleuren zijn zo gebleven.
Veldperikelen In 1940 waren er tweeëndertig leden en werd er gestart met twee elftallen. Maar omdat er in die tijd de vrije zaterdagmiddag nog geen algemeen goed was, moesten er in de vooravond wedstrijden gespeeld worden. De eerste wedstrijden waren op het veld van het Haagse WODA, nu het veld van Celeritas. In 1942 verhuisde KMD naar VELO. op diens velden aan de Noordweg.
De financiën Contributie: zestig cent per maand, maar in 1942 vond er een forse verhoging plaats naar een gulden per maand. Maar... de leden moesten nog wel de ballen bekostigen waarmee ze speelden en soms moest er een open-schaal collecte worden gehouden om de penningmeester aan de benodigde centjes te helpen.
Dolle dinsdag In het seizoen 1944/45 werd een jeugdopleiding opgericht, maar van alle goede voornemens kwam al spoedig een einde. Dolle dinsdag (5 september 1944) legde het verenigingsleven lam. Leden doken onder of ”vertrokken” naar Duitsland, maar na de bevrijding kwamen gelukkig weer veel leden te voorschijn.
Het ”oude” terrein Dertig jaar van het leven van KMD heeft zich afgespeeld op het ”oude” terrein aan de Noordweg. Eind 1945 werd het veld van W.V.V. (Overvoorde) van de wezen uit Rijswijk gehuurd, waar KMD tot 1975 zou blijven voetballen. De accommodatie stelde niet veel voor. Erg stevig was ze ook niet, want tijdens een zware storm waaide het bouwsel om. Daarna verrees een rieten kleedtent, maar dat beviel niet best omdat de koeien hierin hun onderkomen vonden. Uit de restanten van het omgewaaide kleedlokaal timmerden de leden daarom maar een noodlokaal. In 1948 verrees het bekende stenen clubgebouwtje, bestaande uit twee kleedlokalen, een wasgelegenheid en een loket voor de verkoop van consumpties. De financiering daarvan kreeg de club rond dankzij de bazars, het uitschrijven van een lening en zelfwerkzaamheid van de leden. Iets wat later ook belangrijk zou worden.
Hoofdhuurder In 1947 hadden W.V.V. en KMD de rollen omgedraaid en was KMD uitgegroeid tot een club van honderd leden. Onderverdeeld in vier senioren- en twee junioren-eftallen. Dit aantal bleef constant tot 1960. Maar prestaties oefenden een bepaalde aantrekkingskracht uit. In 1961 werd KMD kampioen van de tweede klasse H.V.B. en steeg het ledental naar 125. Hierdoor werd het noodzakelijk het clubgebouw uit te breidden met een kantine. Door zelfwerkzaamheid konden de kosten beperkt blijven tot zevenendertighonderd gulden.
Het veld wordt te klein Na het seizoen 1962/63 maakte KMD de stap naar de K.N.V.B., waardoor een volgend probleem ontstond. Het veld was te kort. Gelukkig konden de thuiswedstrijden bij GDS, waar nu VELO is gesitueerd, worden afgewerkt. In 1964 moest wederom een beroep worden gedaan op VELO omdat het eigen veld aan een opknapbeurt toe was en kon naar de Harry Hoekstraat worden uitgeweken. Ondertussen groeide de vereniging en werd het terreinprobleem groter. Met elf elftallen, waaronder zes jeugdelftallen, was de ruimte wel erg krap.
Sportpark ”De Hoonaert” Het werd duidelijk dat KMD zich moest en kon opmaken voor een geheel nieuwe accommodatie. Hoewel het nog niet zover was, werd toch een bouwcommissie geïnstalleerd, bestaande uit Huib Burgersdijk, Arjo van den Berg en Ben Boon Gzn. Deze Commissie moest voor de nodige gelden gaan zorgen en daarom werden er dan ook veel propaganda-avonden gehouden. In 1968 was KMD uitgegroeid tot een vereniging met zestien elftallen. In de kas van het bouwfonds zat vijftienduizend gulden, maar een definitieve oplossing bleef nog steeds uit. Het zou nog vijf jaar duren voordat er een complete hereniging plaatsvond. De jeugd had onderdak gevonden. Eerst een gastvrije huisvesting bij Quintus en daarna in het Hofpark. de senioren waren te gast bij VELO. Maar in 1975 was een ongetwijfeld een belangrijk jaar in het bestaan van KMD. Het nieuwe onderkomen werd officieel geopend. Het kreeg de naam ”De Hoonaert” en waarom? Vroeger, en nu nog, heet het hele poldergebied De Wippolder. Een gedeelte waar o.a. ons complex is gelegen heette toen ”De Hoonaert tient”. De toenmalige landvoogd Karel V gaf de baron De Hoonaert voor bewezen diensten het tientrecht over een gedeelte van de polder. Dat hield in dat hij een tiende van de inkomsten mocht hebben. Sportieve hoogtepunten In de naoorlogse jaren ontwikkelde KMD zich tot een vereniging die niet meer uit de Haagse regio was weg te denken. Veel Westlandse teams stapten in de loop der jaren over naar de K.N.V.B.. Zo niet KMD, met uitzondering van één seizoen - 1963/64 - komt KMD pas sinds 1978 uit in de grootste bond. De succesjaren waren 1946, 1961/63 en 1978. een terugval naar de kleine bond was er ook weer in het gouden jubileumjaar, maar dit werd weer gauw goedgemaakt en de laatste jaren speelde KMD een vooraanstaande rol in de vierde klasse KNVB.
De damesafdeling Een belangrijke loot aan de stam van KMD is de damesafdeling. De oprichting van het dameselftal vond half april 1974 plaats. Er werd begonnen met twaalf dames en de eerste trainingen werden gedaan onder de leiding van de heer Rensen in het Hofpark. Het eerste jaar werd voornamelijk doorgebracht met trainen, theorieavonden en het spelen van vriendschappelijke wedstrijden. In september 1975 werden de eerste competitiewedstrijden afgewerkt, maar dat seizoen zat er geen enkel winstpuntje in voor de dames. Maar langzaam aan gingen de prestaties vooruit en is het damesvoetbal een niet weg te denken onderdeel van KMD.
De rugbyafdeling Een afdeling met een ander gezicht en vaak wel een ander geluid, en zeer zeker ook een andere bal is de rugby. Sinds de opening van de nieuwe accommodatie vormen de mannen van de try en de scrum een onderdeel van KMD dat daarom in een sportvereniging werd omgedoopt. Omstreeks 1974 werden de eerste contacten gelegd, want rugby werd al langer beoefend in Wateringen. Maar aanleiding van een krantenartikel kwam het bestuur van het toenmalige Wateringse Rugbyclub op de gedachte of een onderkomen op de Hoonaert niet mogelijk was. Na vlotte onderhandelingen en een positief geluid kwam er een einde aan de omzwervingen van WRC dat zich omdoopte tot KMD en het seizoen kon op het nieuwe complex worden gestart.
